Thuis

Thuis, vrijdag 25 november

We zijn er weer, vakantie is leuk maar thuiskomen ook. Na een enerverende reis van circa 36 uur, 3 vluchten en 12 uur tijdsverschil zijn we weer thuis. Stapels post, stapels bladafval zowel bij de post als buiten en een joekel van een jetlag.

We zijn gestart op donderdagmorgen 09.00 uur NZ tijd met een vluchtje van 35 minuten van Rotorua naar Auckland. De volgende vlucht startte om 13.15 NZ tijd voor de trip naar Singapore. Die nam circa 11 uur in beslag. We kwamen rond 18.15 uur Singapore tijd aan. Nieuwe start om 24.00 uur voor Amsterdam. Dit was de langste vlucht en dat voelde ook zo, meer dan 12 uur in die grote vogel. De service van Singapore air Lines was geweldig maar het blijft een (klere) eind.

Op Schiphol verliep alles op rolletjes en buiten de douane stonden Erwin en Stephan klaar als ontvangstcomité. We werden netjes naar huis gereden en in de auto lag een verwenpakket voor ons. Lekkere broodjes, water en chocolade, wat wil je nog meer.

Diny ging maar slapen en ik, grote jongen, ging nog wat met het nieuwe huis regelen in Eerbeek. Een jetlag, laat me niet lachen, gewoon wat slaaptekort. Dat ben ik wel gewend met vroege diensten en vleermuisobservaties. Tot 3 uur trok ik het en toen sloeg bij mij de slaap ook onverbiddelijk toe.
Ik kon mijn ogen gewoon niet openhouden en besloot het gevecht met de jetlag te beëindigen en lekker naar bed te gaan.

Nu, zit ik heerlijk in mijn ochtendjas na een paar koppen koffie achter de pc en probeer mijn gedachten te ordenen en een chronologisch goed verhaaltje te typen. Volgens mij had ik iedereen al bedankt maar Josien, mijn trouwste fan, moet ik een extra bedankje doen voor alle reacties. Ik hoop niet dat jullie teveel spam of advertenties bij de mail kregen maar dat is de consequentie van een gratis dienst zoals “waarbenjij.nu”. Op 31 december laat ik de site verdwijnen, tot die tijd is dit mijn laatste bericht.

Het was een hele onderneming, in een tijd die door ons eigen toedoen al erg druk was. Toch hebben we lekker vakantie gehouden. Speciaal het bezoek aan mijn oom zal ik niet gauw vergeten. Het verhaal “Oom Hennie” is bewust heel algemeen gehouden maar reken maar dat het me dieper raakte dan het daar verwoord was.

We zullen vrienden en kennissen in de komende tijd wel bezoeken en lastig vallen met foto’s en filmpjes maar dat hoort er nu eenmaal bij. Laat het over u heenkomen en zo genieten wij telkens weer van dat geweldige land aan de andere kant van de wereld.

Wat de natuur betreft heb ik al meerder malen iets geschreven over de natuur daar. Veel flora en fauna is gerelateerd aan Europa met name Engeland. Tussen 1850 en 1900 is er veel ingevoerd en uitgezet. Het klimaat in NZ is echter enorm groeizaam zodat bijv. gaspeldoorn zich daar tot een echte plaag heeft ontwikkeld. Je kunt er van alpine gebieden in een uurtje verplaatsen naar ondoordringbare regenwouden of grote boomgaarden met allerlei soorten fruit. Het aantal schapen viel mee, veel boeren schakelen over op veeteelt met name runderen.

Wat niet meeviel was het links rijden, met name het links schakelen in de auto zorgde weleens voor een probleempje als je steil bergop even snel moest terugschakelen en het dan even mis ging. Resultaat, stilstaan bergop met een soms een kleine file achter je maar gelukkig zijn Nieuw Zeelanders niet ongeduldig zodat het leed binnen een paar minuten weer was geleden.

Nogmaals alle lezers bedankt en misschien tot een volgende reis, plannen zijn er genoeg maar eerst concentreren we ons op het nieuwe huis en alles er om heen. Vervolgens staat dan mijn dienstverlating voor de deur.

Veel geluk en voorspoed voor het nieuwe jaar,

Diny en Herman Heskamp